Yine uyuyamiyorum.. Korkunc bir mide bulantisi ve bas agrisiyla beraber tum mutlulugum yavas yavas yokoluyor sanirim.. Oysa birde o kadar gulen cocuk filan koydum az evvel Deviant'daki Journal'a. Neyse.
.
.
Bugun bi kitap daha okudum. "Bir seftali, Bin seftali", yine Samed Behrengi'nin. Cocuk kitaplarini seviyorum sanirim. Hatta evet, cocuk kitaplarini her seyden cok seviyor olabilirim artik. O basitligi, dogalligi ve pure anlatimi seviyorum. Okurken de surekli gulumserken yakaliyorum kendimi zaten. Tekrar cocuk olsak ya.. Ne guzel olurdu...
2 comments:
...
Tekrar çocuk olmak değil ki güzel olan, bunun özlemini büyütüp hüzünlenmek değil...
Hatta hala çocuk kitapları okuyup durmadan çizgi filmler izlerken, çocuk olmaktan bahsedip büyüdüğünden pek de haberi olmayan kendini işkillendirmek hiç değil...
Mesela, hala aynı hayellerim benim, şekil değiştirmiş gibi dursa da, aynı sevinçlerim de mızmızlıklarım da... daha özgür bi başına sadece, ama aslına bakarsan o bi başınalık bile aynı evde yalnız kalmalarımla...
Çocuk, olmak neden güzeldi biliyor musun en çok, dünü özleyip bü günü eksiltmiyorduk aslında... en yalını oydu... bü güne de yapmasak ya onu, ne güzel olurdu...
...
"pure" yazdığını püre okuyup can cekmesi de ne güzel mesela...
eskiden sadece sevmediğim bi yemek tıkıldığında bulanırdı miidem benim, bulantı büyük hastalığı mı yoksa..?
büyümek ve hayallerini yitirmek.. bi pink floyd tadında..
Post a Comment